فوزیه کوفی، عضو پیشین پارلمان افغانستان و از چهرههای برجسته مخالف رژیم طالبان، در مصاحبهای با یک رسانهای سپانیایی تازه گفته است که جهان عملاً افغانستان را به طالبان سپرده، اما او هرگز تسلیم نخواهد شد. کوفی که برای نمایش مستندی در جشنواره فیلم آسیایی در شهر بارسلونا حضور یافته، تأکید کرده است که طالبان تمام آزادیها را از مردم گرفتهاند و حکومتشان بر مبنای حذف و سرکوب مخالفان بنا شده است.
او گفته است: «در افغانستان امروز اگر ایدئولوژی متفاوتی داشته باشید، حق زندگی ندارید. طالبان آزادی بیان، تجمع و حق آموزش را از زنان گرفتهاند و کشور را به یک زندان بزرگ تبدیل کردهاند.»
کوفی افزود که اعتراضات مردمی، بهویژه زنان، در آغاز حاکمیت طالبان تقریباً هر روز برگزار میشد، اما اکنون بسیار خطرناک شده است. با این حال، به گفتهی او، زنان در خفا مقاومت میکنند با تلاش برای آموزش، تدریس در مکاتب مخفی و یا ادامهی کار بهصورت پنهانی.
به گفتهی او، طالبان بهتدریج زنان را از تمام عرصههای اجتماعی حذف کردهاند: «نخست رفتن به مکتب را ممنوع کردند، بعد سفر بدون محرم، سپس دانشگاه، و حالا حتی پرستاری و نویسندگی را نیز بر زنان حرام کردهاند. افغانستان امروز تنها کشوری در جهان است که تبعیض علیه زنان را بهصورت رسمی در قوانین خود گنجانده است.»
کوفی با اشاره به وضعیت خانوادهها گفت که فشارهای اقتصادی و اجتماعی سبب شده بسیاری از دختران در داخل خانواده نیز مورد خشونت قرار گیرند: «وقتی زنان نتوانند کار کنند، خانوادهها آنها را باری بر دوش خود میدانند. بسیاری از دختران جوان به دلیل ناامیدی از آینده، دست به خودکشی میزنند.»
او افزود که رفتار طالبان با زنان هیچ ریشهی دینی ندارد: «در کشورهای مسلمان دیگر، زنان وزیر، نخستوزیر یا نماینده پارلمان بودهاند. طالبان میدانند که کارشان اسلامی نیست. هدفشان قدرت است، نه دین؛ هرچه زنان را بیشتر سرکوب کنند، مخالفان داخلیشان کمتر میشوند.»
کوفی نسبت به شکاف نسلی در افغانستان هشدار داد و گفت: «اگر وضعیت تغییر نکند، ده سال دیگر جامعهای خواهیم داشت که فقط در مکتبهای دینی طالبان تربیت یافتهاند. این خطر فقط برای افغانستان نیست، بلکه تهدیدی برای امنیت جهانی است.»
او سکوت جامعه جهانی را «خطرناک» توصیف کرد و گفت: «آمریکا دیگر افغانستان را تهدیدی برای امنیت خود نمیداند و اروپا نیز درگیر جنگ اوکراین است. اما افغانستان مانند سونامی خاموشی است که در آینده میتواند جهان را تکان دهد.»
کوفی از جامعه جهانی خواست تا طالبان را بهخاطر «آپارتاید جنسیتی و جنایات علیه بشریت» پاسخگو بسازند و به زنان و مخالفان افغان فرصت بدهند تا دیدگاههای خود را برای آینده کشور مطرح کنند.
او درباره مذاکرات دوحه در سال ۲۰۲۰ گفت که طالبان از همان زمان هیچ تمایلی به گفتوگو نداشتند: «آنها در حالی که در دوحه نشسته بودند، در داخل افغانستان مردم را میکشتند. هیچکس تصور نمیکرد که در یک روز تمام قدرت را بگیرند. اما این فاجعه نتیجه فرار رئیسجمهور و بیبرنامگی همه ما بود.»
در پاسخ به پرسشی درباره احساس خیانت از سوی آمریکا، کوفی گفت: «همه افغانها خود را فریبخورده میدانند. آمریکا ما را رها کرد. اما حالا شاید فهمیدهاند که مبارزه با افراطگرایی سرنوشت مشترک ماست.»
او در پایان گفت: «افغانستان سزاوار حکومتی بهتر است. اگر پیامی برای طالبان داشته باشم، این است که افغانستان تغییر کرده است. اگر واقعاً صلح میخواهند، باید تنوع این کشور را بپذیرند، زیرا کاری که امروز میکنند حتی در صدر اسلام نیز سابقه نداشته است.
