ساختمان پارلمان بریتانیا میزبان کنفرانس بین‌المللی زنان افغانستان بود؛ نشستی که در آن زنان افغان از کشورهای مختلف جهان گردهم آمدند تا صدای خاموش‌نشده‌ی میلیون‌ها زن زیر سلطه طالبان را به گوش جهانیان برسانند.
این کنفرانس روز چهارشنبه، ۱۱ جون، برگزار شد و با پیام‌هایی هشداردهنده همراه بود. شرکت‌کنندگان این نشست با نشر بیانیه‌ای گفته‌اند که نخستین و مهم‌ترین مطالبه آن‌ها به رسمیت نشاختن طالبان از سوی جامعه جهانی بوده است. آن‌ها هشدار داده‌اند که هرگونه تلاش برای اعطای مشروعیت سیاسی به این گروه، نه تنها خیانت به زنان افغانستان؛ بلکه خیانت به اصول جهان‌شمول حقوق بشر و ارزش‌هایی است که ملت‌هایی چون بریتانیا برای تحقق آن‌ها قرن‌ها مبارزه کرده‌اند.
اشتراک‌کنندگان این نشست همچنان بر حفظ و گسترش تحریم‌های هدفمند علیه رهبران طالبان تأکید کرده‌اند. به گفته آن‌ها، درحالی که زنان افغان از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی، چون رفت‌وآمد آزادانه، محروم‌اند، نباید به رهبران طالبان اجازه داده شود آزادانه سفر کنند و در نشست‌های بین‌المللی اشتراک کنند.
زنان حاضر در این کنفرانس اعلام کردند که هیچ‌گونه مذاکره یا گفت‌وگویی با طالبان بدون حضور رسمی، موثر و تصمیم‌ساز زنان افغان مشروعیت ندارد. به سخن آن‌ها، زنان افغانستان نباید به عنوان ناظران یا قربانیان صرف دیده شوند؛ بلکه باید به عنوان بازیگران کلیدی و مخالفان سیاسی طالبان در فرایندهای سیاسی داخلی و بین‌المللی به رسمیت شناخته شوند.
در این بیانیه همچنان بر اهمیت شناسایی و تقویت مقاومت دموکراتیک در برابر طالبان تأکید شده است؛ این مقاومت چه در قالب اعتراضات مدنی باشد و یا در سنگرهای سیاسی و فرهنگی. شرکت‌کنندگان این نشست از جامعه جهانی خواستند از ایستادگی آن‌ها حمایت کند و نمایندگان زنان افغان را در میزهای تصمیم‌گیری‌های بزرگ منطقه‌ای و جهانی جای دهند.
یکی از جدی‌ترین بخش‌های بیانیه، به رسمیت شناختن «آپارتاید جنسیتی» توسط طالبان در افغانستان بوده است. زنان حاضر در این نشست خاطرنشان ساخته‌اند آن‌چه امروز در افغانستان علیه زنان اجرا می‌شود، تنها نقض حقوق بشر نیست؛ بلکه یک نظام تبعیض جنسیتی سازمان‌یافته، سیستماتیک و نهادینه‌شده است که باید همچون رژیم‌های نژادپرست گذشته با شدیدترین واکنش حقوقی و سیاسی مواجه شود.
این درحالی است که طالبان زنان را از حوزه‌ی عمومی حذف کرده و به این قشر جامعه اجازه آموزش، تحصیل و کار را نمی‌دهند. طالبان همچنان محدودیت‌هایی بر گشت‌وگذار آزاد زنان و چگونگی پوشش آن‌ها وضع کرده‌اند. از سوی دیگر، هیچ زنی در کابینه طالبان حضور ندارد و زنان حق اشتراک در نشست‌های عمومی نهادهای دولتی را ندارند.
