ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان، در گفت‌وگو با یک رسانه داخلی مدعی شد که از زمان بازگشت طالبان به قدرت، «وحدت ملی میان اقوام افغانستان مستحکم‌تر شده» و کشور بدون وابستگی به کمک‌های خارجی در مسیر بازسازی گام‌های قابل توجهی برداشته است.
او در ادامه گفت‌وگو افزود که حکومت طالبان توانسته است سیاست خارجی مستقل خود را تعریف کند و اکنون روابط دوجانبه با کشورهای منطقه‌ای مانند روسیه، هند، ایران و پاکستان در حال گسترش است.
با این حال، ناظران و نهادهای حقوق بشری روایت طالبان را به چالش کشیده‌اند. به گفته‌ی سازمان ملل متحد و نهادهای بین‌المللی، در جریان نزدیک به سه سال حاکمیت طالبان، حقوق زنان و اقلیت‌های قومی و مذهبی به طور گسترده نقض شده است.
زنان و دختران از حق آموزش، کار و مشارکت در زندگی اجتماعی محروم‌اند. گزارش‌های متعدد از بازداشت‌های خودسرانه، محدودیت‌های شدید بر رسانه‌ها، سرکوب آزادی بیان، و نبود سازوکار پاسخ‌گویی برای نقض حقوق بشر منتشر شده است.
در حالی که طالبان از بازسازی و استقلال سیاسی سخن می‌گویند، بخش بزرگی از مردم افغانستان همچنان با بحران اقتصادی، بیکاری، مهاجرت گسترده و نبود خدمات اساسی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. جامعه بین‌المللی نیز تاکنون از به‌رسمیت شناختن رسمی حکومت طالبان خودداری کرده است و کمک‌های بشردوستانه به شدت کاهش یافته‌اند.
سیاسیون معتقدند تا زمانی که طالبان به ایجاد یک حکومت فراگیر، تضمین حقوق اساسی شهروندان و تعامل سازنده با جهان تن ندهند، ادعای موفقیت و وحدت ملی با واقعیت‌های موجود هم‌خوانی نخواهد داشت.
