جنبش زنان «پنجره امید» در پاکستان شریل بنارد، همسر زلمی خلیل‌زاد و تحلیل‌گر بانفوذ امریکایی را به تطهیر جنایات طالبان متهم کرده و خواستار پاسخ‌گویی اخلاقی و حقوقی او شده‌اند.
این جنبش اعتراضی زنان افغان روز شنبه، ۲۴ می، با نشر اعلامیه‌ای نوشته است: «ما، دختران و زنان جنبش پنجره امید با وجود وضعیت ناگوار پناهندگی، سرکوب و محرومیت، صدای خود را علیه سکوت و تطهیر چهره جنایت‌کاران بلند می‌کنیم.»
به باور اعضای این جنبش، شریل بنارد با استفاده از جایگاه خود در نهادهای فکری و رسانه‌ای غرب، بارها کوشیده که طالبان را به عنوان قدرت مشروع و قابل تعامل معرفی کند؛ رویکردی که به گفته آن‌ها، نقش مهمی در عادی‌سازی سرکوب و جنایت این گروه داشته است.
اعضای این جنبش با استناد به ماده ۲۵ اساس‌نامه دیوان کیفری بین‌المللی تصریح کرده‌اند: «هرگونه همکاری آگاهانه، تبلیغی یا تحلیلی در خدمت استمرار جنایات علیه بشریت، مصداق معاونت در جرم است. ما شریل بنارد را مشمول این قاعده می‌دانیم.»
در این اعلامیه به بیش از صد فرمان زن‌ستیزانه طالبان اشاره شده که طی سه سال گذشته سبب محروم‌سازی سیستماتیک زنان از آموزش، کار، آزادی‌های فردی و مشارکت اجتماعی شده است. نویسندگان اعلامیه تأکید کرده‌اند که هیچ زنی از این خشونت‌ها در امان نمانده، از جمله زنان پشتون، هزاره، تاجیک، اوزبیک، بلوچ، ایماق، سیک و دیگر گروه‌های قومی و مذهبی.
زنان پنجره امید، از فعالان و نهادهای حقوق بشری می‌خواهند در برابر این وضعیت و آن‌چه «همدستی فکری و رسانه‌ای با استبداد مذهبی» خوانده‌‌اند، سکوت نکنند: «این فقط یک بحث نظری نیست؛ این صدای زنانی است که دیگر به مکتب نمی‌روند، نان ندارند، نام‌شان را حذف کرده‌اند و چهره‌های‌شان را پشت دیوارها پنهان کرده‌اند.» آنان تأکید کرده‌اند که ما فراموش نمی‌کنیم و خاموش نمی‌مانیم.
اعلامیه اخیر جنبش «پنجره امید» در واقع بازتاب اعتراض زنان قربانی این سیاست‌ها است که در تبعید نیز برای دیده‌شدن و شنیده‌شدن تلاش می‌کنند و خواستار پاسخ‌گویی چهره‌هایی‌اند که به گفته آن‌ها، نقش فکری یا تبلیغاتی در مشروع‌سازی نظام سرکوبگر طالبان داشته‌اند.
پیش از این شریل بنارد، تحلیل‌گر امریکایی و همسر زلمی خلیل‌زاد، نماینده پیشین امریکا در امور صلح افغانستان در مقاله‌ای نوشته است که وضعیت افغانستان زیر اداره طالبان آن‌چنان بد نیست که در رسانه‌ها و سازمان‌های بین‌المللی انعکاس داده می‌شود. از سفر اخیرش به کابل یادآوری کرده و نوشته است که زنان در افغانستان بدون حجاب و محرم شرعی به بازها می‌روند، درگیر خریدوفروش هستند و بدون محرم سفر می‌کنند. او همچنان افزوده است که پناه‌جویان افغان نباید از برگشت به کشور خود هراس داشته باشند.
