دکتر شرل بنارد، پژوهشگر امریکایی و همسر زلمی خلیل‌زاد، نماینده پیشین امریکا در امور افغانستان، در مقاله‌ای که به تازگی در سایت «نشنل اینترست» منتشر شده، گفته است که پناه‌جویان افغان مقیم ایالات متحده نباید از بازگشت به افغانستان تحت حاکمیت طالبان بترسند.
این مقاله روز سه‌شنبه، ۲۰ می، منتشر شده و در آن تأکید شده که تصمیم وزارت امنیت داخلی امریکا مبنی بر عدم تمدید وضعیت حفاظت موقت برای افغان‌ها یک امر موجه است. خانم زلمی خلیل‌زاد، نگرانی‌ها درباره سرنوشت بازگشت‌کنندگان افغان را «اغراق‌آمیز و نادرست» توصیف کرده است.
خانم بنارد گفته که ماه گذشته به کابل سفر کرده بود و امنیت افغانستان «بهترین وضعیت سال‌های اخیر را تجربه می‌کند» و امکان زندگی و کار با «انتظار معقول از امنیت و معیشت» فراهم شده است. او گزارش‌های رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری درباره سرکوب زنان افغان را زیر سوال برده و گفته است که آن‌چه خود در کابل مشاهده کرده با ادعاهای مطرح‌شده تفاوت دارد.
دکتر شرل در این مقاله آورده است که زنان افغان در رستوران‌ها به عنوان کارمند مشغول‌اند، فروشگاه شخصی دارند و حتی در خیابان‌ها با کراچی‌های دست‌فروش، کالا می‌فروشند. او همچنان تأکید کرده که برخلاف گزارش‌ها، زنان در کابل بدون محرم و با حجاب متعارف (تنها با چادر) در سطح شهر رفت‌وآمد می‌کنند.
بنارد در این مقاله افزوده است که ممنوعیت تحصیل دختران در مکاتب دولتی «ناعادلانه و غیرشرعی» است، اما این محدودیت را دلیلی برای عدم بازگشت افغان‌ها به کشورشان ندانسته و تأکید کرده که بازگشت‌کنندگان می‌توانند فرزندان خود را به مکاتب خصوصی بفرستند که همچنان فعال‌اند.
او همچنان با مقایسه وضعیت زنان در افغانستان و هند، برخورد طالبان با زنان را «به مراتب انسانی‌تر» از وضعیت زنان در هند دانسته و ادعا کرده که خشونت‌ها و تبعیض‌های سیستماتیک علیه زنان در آن کشور با وجود پیشرفت‌های فناوری و سیاسی، نادیده گرفته می‌شود.
این ادعا درحالی مطرح شده است که افغانستان در پایین‌ترین رتبه‌ها در شاخص جهانی برابری جنسیتی قرار دارد و سازمان ملل سیاست‌های طالبان علیه زنان را نوعی «آپارتاید جنسیتی» توصیف کرده است.
خانم بنارد در بخش دیگری از مقاله‌اش با اشاره به کاهش چشمگیر خشونت‌ها نسبت به سال‌های پایانی جمهوریت، نوشته است، جاده‌هایی که پیش‌تر به دلیل ناامنی غیرقابل تردد بودند، اکنون به طور کامل در دسترس‌اند. او اضافه کرده که طالبان اکنون در تلاش برای جلب مشروعیت بین‌المللی هستند و علاقه‌مند به بازگشایی سفارت‌ها، رفع تحریم‌ها و جذب سرمایه خارجی‌اند. به گفته بنارد، طالبان «احمق نیستند» و آسیبی به بازگشت‌کنندگان نخواهند رساند؛ زیرا به خوبی می‌دانند چنین اقدامی به روند مشروعیت‌یابی‌شان ضربه خواهد زد.
شرل بنارد همچنان از رویکرد ایالات متحده و اروپا در منزوی‌سازی حکومت طالبان انتقاد کرده و آن را «غیرمنصفانه و عجیب» توصیف کرده است. او همچنان از جامعه جهانی خواست تا رویکرد واقع‌گرایانه‌تری اتخاذ کند و زمینه را برای بازگشت آرام افغان‌ها و بهبود شرایط اقتصادی در این کشور فراهم سازد.
این درحالی است که سازمان‌های بین‌المللی، از جمله سازمان ملل، بارها هشدار داده‌اند که افغانستان با بحران شدید انسانی مواجه است. طبق آمار این سازمان، حدود یک‌سوم جمعیت کشور نیازمند کمک غذایی فوری‌اند و بیش از ۳ میلیون نفر در آستانه قحطی قرار دارند.
همچنان طالبان با بستن مکاتب دولتی و خصوصی به روی دختران بالاتر از صنف ششم، این قشر را از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان محروم ساخته‌اند. زنان از کار در موسسه‌های داخلی و خارجی، منع قرار گرفته‌اند و دختران اجازه تحصیل در دانشگاه‌های دولتی و خصوصی را ندارند. افزون بر این همه، در حال حاضر هیچ زنی در کابینه طالبان و یا در پست‌های بلند دولتی وظیفه اجرا نمی‌کند. خبرنگاران زن اجازه اشتراک در نشست‌های خبری نمی‌یابند و در برخی از ولایت‌ها حتی شنیدن صدای زن از طریق رسانه‌ها ممنوع قرار گرفته است.
