در روزهای اخیر، گفته‌های جنجال‌برانگیز محمدجواد کرمی، رئیس کارگروه آرد و نان اتاق اصناف ایران، در مورد مصرف نان توسط مهاجران افغان، واکنش‌های زیادی را در فضای رسانه‌ای و میان کاربران شبکه‌های اجتماعی برانگیخته است.
او ادعا کرده که ده میلیون مهاجر افغان که در ایران زندگی می‌کنند، بیشتر از ۹۰ میلیون شهروند ایرانی نان مصرف می‌کنند و گفته است: «چرا ما ایرانی‌ها باید از جیب خود، نان ارزان برای افغان‌ها بخریم؟»
آقای کرمی پیشنهاد داده که کمک دولتی برای خرید نان، به‌جای پرداخت به نانوایی‌ها، مستقیم به مردم ایران داده شود تا مهاجرین افغان دیگر از این یارانه‌ها استفاده نکنند.
این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که مهاجرین افغان در ایران، در اغلب موارد به هیچ‌گونه کمک دولتی مانند بیمه، خدمات درمانی رایگان، یا حتی آموزش رایگان دسترسی ندارند. بیشتر مهاجرین در کارهای سخت، طاقت‌فرسا و کم‌درآمد مشغول‌اند؛ کارهایی که بسیاری از شهروندان ایرانی حتی حاضر به انجام آن نیستند.
همچنین، نانوایی‌ها در ایران یارانه را بر اساس مقدار آرد دریافتی و فروش نان ثبت‌شده در سیستم دولتی دریافت می‌کنند. یعنی در واقع، تفاوتی نمی‌کند که نان را چه کسی می‌خرد – ایرانی یا افغان – چون یارانه به نانوا پرداخت می‌شود، نه به مشتری.
اظهارات مشابهی در گذشته نیز از سوی برخی مقامات ایرانی بیان شده که نشانه‌ای از افزایش نگرش‌های مهاجرستیزانه در ایران علیه پناه‌جویان افغان است؛ در حالی‌که این مهاجرین سال‌ها در ساختن اقتصاد ایران سهم بزرگی داشته‌اند، ولی همچنان از ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی محروم‌اند.
