رسانههای هندی گزارش دادهاند که جنگجویان اسلامگرایی که پیشتر در درگیریهای سوریه نقش داشتند، حالا در افغانستان مستقر شدهاند. این مسأله موجب نگرانی کشورهای آسیای مرکزی، هند و حتی طالبان شده است.
به گزارش روزنامه اکونومیک تایمز، اسلامگرایان سوری با ریشه آسیای مرکزی در ولایتهای بدخشان، بغلان و هرات افغانستان مستقر شدهاند. این گزارش تأکید دارد که استقرار این جنگجویان میتواند امنیت تاجیکستان، اوزبیکستان و هند را به شدت تحت تأثیر قرار دهد.
طبق این گزارش، قرغیزستان از آغاز سال جاری میلادی دو تلاش برای کودتا را که با عوامل خارجی در ارتباط بوده، خنثی کرده است. همچنان گروه داعش تهدیداتی علیه حکومت تاجیکستان مطرح کرده است.
در بخشی از این گزارش آمده که داعش تلاش دارد حضورش را در افغانستان و پاکستان تثبیت کند و در کنار حکومتهای سکولار آسیای مرکزی، طالبان را نیز هدف قرار دهد. شواهدی نیز وجود دارد که نشان میدهد این گروه در ایالت بلوچستان پاکستان با حمایت بخشی از ارتش این کشور، آموزش میبیند.
زلمی خلیلزاد، نماینده پیشین ایالات متحده در امور افغانستان نیز نگرانی خود را از ورود اعضای داعش در لباس مهاجران عودتکننده به افغانستان، ابراز کرده است.
بر اساس اطلاعات این رسانه هندی، کشورهای آسیای مرکزی از جمله تاجیکستان و اوزبیکستان نگران افزایش فعالیت افراطگرایانی هستند که با اسلامگرایان سوری در ارتباط هستند و تلاش دارند از خاک افغانستان برای سرنگونی حکومتهای منطقه استفاده کنند. همچنان، هند نگران بازگشت جنبش اسلامی اوزبیکستان است؛ گروهی که احتمال میرود در صورت تغییر قدرت در سوریه و تقویت حزب تحریر شام، بار دیگر فعال شود.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است که موفقیتهای اخیر اسلامگرایان در سوریه الهامبخش افراطگرایان آسیای مرکزی شده است. طبق اطلاعات منتشرشده در ماه جنوری، فردی به نام سیفالدین تاجیبویف، تبعه تاجیکستان، بهعنوان رییس ستاد عملیات وزارت دفاع گروه اسلامگرای سوری منصوب شده است. این انتصاب با استقبال افراطگرایان تاجیکستانی، اوزبیکستانی، قرغیزی و طالبان روبهرو شده و ممکن منجر به گسترش تروریسم در منطقه شود.
پس از بازگشت طالبان به قدرت، نگرانیها درباره رشد تروریسم در منطقه به گونه چشمگیری افزایش یافته است. کارشناسان امنیتی بارها هشدار دادهاند که افغانستان در وضعیت کنونی به «پناهگاه امن» برای گروههای تروریستی تبدیل شده است. این وضعیت، به ویژه با توجه به مرزهای نفوذپذیر و نبود کنترل موثر از سوی طالبان بر تمامی ولایتها، میتواند باعث صادرات ترور و ناامنی به دیگر کشورها شود.