غفور لیوال، سفیر پیشین افغانستان در ایران، در یادداشتی تازه گفته است که کسانی که خود را دارای تفکر ملی و مدافع ارزش‌های مدنی و ملت‌گرایانه می‌دانند، باید درک کنند که مبارزه روشن‌فکرانه تفاوت اساسی با افراط‌گرایی، تحجر، خرافات و استبداد دارد.
او تأکید کرده است که نباید در پوشش شعارهای ملی، بر حقوق زنان افغانستان به‌ویژه در زمینه آموزش و کار چشم پوشید و یا کشور را از ارزش‌های ملی و مدنی تهی ساخت. به باور وی، خطر بمب‌ها و تانک‌های پاکستان و دیگر دشمنان ارتجاعی، کمتر از «سلاح جهل و خرافات» نیست که از سوی آنان به کار گرفته می‌شود.
لیوال نوشته است: «هیچ پیروزی واقعی در برابر دشمنان تاریخی ممکن نیست، مگر این‌که افغانستان با چراغ دانش، تخصص، قانون‌مندی و ارزش‌های مدنی روشن شود.»
او افزوده است که مبارزه ملی از مطالبه حقوق انسانی زنان و مردان افغان آغاز می‌شود و پاکستان از همین آگاهی و پیشرفت می‌ترسد. لیوال گفته است که بیش از پنجاه سال است پاکستان از آموزش و پیشرفت زنان افغانستان و توسعه علمی این کشور هراس دارد.
به باور او، افغانستان زمانی می‌تواند در برابر استعمار و توسعه‌طلبی بیگانگان بایستد که اقتصادی توانمند، دانشی پویا، فناوری مدرن، مدنیتی آرام و انسجام ملی بر پایه ارزش‌های انسانی داشته باشد.
غفور لیوال در پایان تأکید کرده است: «ما افغانستان بزرگ و نیرومندی می‌خواهیم که برای مردان و زنان آگاه، روشن و بیدار این سرزمین باشد.»
