قطع گسترده اینترنت در افغانستان بار دیگر موجی از انتقادها را برانگیخته است. شاهپور صابر، خبرنگار افغان مقیم آمریکا، در واکنش به این وضعیت نوشته است که این خاموشی تنها قطع یک شبکه ارتباطی نیست، بلکه بریدن پیوندهای عاطفی میلیون‌ها افغان با خانواده‌هایشان در داخل کشور است.
او در یادداشتی انتقادی نوشت: «اینترنت در افغانستان قطع شده است، و با آن پل‌های دل ما بر باد رفت. هر صبح چشم‌به‌راه شنیدن صدای مادر بیمارم بودم، اما امروز هرچه تماس گرفتم، سکوت پاسخم بود.»
مادر او، که به گفته صابر چهار سال است با بیماری و ضعف جسمی دست و پنجه نرم می‌کند، تنها امید و دلگرمی او بوده است. اما قطع ارتباط باعث شد که حتی شنیدن یک صدای کوتاه یا دیدن تصویری زنده از او نیز ممکن نشود.
صابر تأکید کرده است: «آنچه در غربت برای ما می‌ماند، همین لحظه‌های کوتاه تماس با عزیزان است. وقتی طالبان اینترنت را می‌بندند، نه تنها جریان اطلاعات، بلکه جریان زندگی را هم متوقف می‌کنند.»
فعالان مدنی و نهادهای حقوق بشری نیز در گذشته بارها هشدار داده‌اند که طالبان با استفاده از قطع اینترنت، علاوه بر کنترل سیاسی و جلوگیری از پوشش رسانه‌ای، مردم را از ابتدایی‌ترین حق انسانی یعنی ارتباط آزاد با خانواده‌ها و جهان محروم می‌سازند.
به باور سیاسیون، این اقدام طالبان بخشی از سیاست «خاموش‌سازی صداها» است که پیامدهای روانی و اجتماعی آن به‌ویژه برای مهاجران و خانواده‌های جداافتاده، بسیار سنگین‌تر از آن چیزی است که در آمارها نشان داده می‌شود.
