رسانه‌های پاکستانی گزارش داده‌اند که دولت این کشور تصمیم دارد هم‌زمان با اخراج مهاجران غیرقانونی، ۱۶ اردوگاه مهاجران افغان را در ایالت‌های خیبرپختونخوا، بلوچستان و پنجاب مسدود کند.

روزنامه‌ی «دان» گزارش داده که این اقدام بخشی از برنامه‌ی اخراج بیش از ۱.۳ میلیون مهاجر افغان، دارای کارت‌های مهاجرتی (پی‌او‌آر) است. دولت پاکستان در اول سپتامبر سال روان میلادی کارت‌های این مهاجران افغان را باطل کرد و روند اخراج آن‌ها را روی دست گرفته است.

این اردوگاه‌ها در شهرهای هریپور، چترال و دیر علیا در خیبرپختونخوا، چاغای، لورالای، قلعه‌ی سیف‌الله، پیشین و کویته در بلوچستان و میانوالی در پنجاب قرار دارند.

روزنامه‌ی دان به نقل از عبدالصمد، نماینده‌ی اردوگاه «پانیان» در شهر هریپور نوشته است که این اردوگاه حدود ۱۳ هزار خانواده و بیش از ۹۰ هزار مهاجر افغان را در خود جای داده است. به گفته‌ی او، مقام‌های محلی از او خواسته‌اند تا اردوگاه را مطابق سیاست دولت تخلیه کند، اما تاکنون هیچ اقدام اجباری یا بازداشت برای خروج مهاجران صورت نگرفته است. علی امین خان گنداپور، وزیر اعلای ایالت خیبرپختونخوا، نیز بارها تأکید کرده که هیچ اجبار مستقیم برای بازگشت مهاجران افغان اعمال نخواهد شد.

کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد نسبت به این تصمیم دولت پاکستان ابراز نگرانی کرده و تأکید کرده است که بازگشت مهاجران باید «داوطلبانه، مرحله‌ای، ایمن و با عزت» انجام شود. قیصرخان افریدی، سخنگوی این نهاد در پاکستان، گفته است: «افرادی که نیاز به حمایت بین‌المللی دارند یا ملاحظات بشردوستانه دارند، باید در برابر بازگشت اجباری محافظت شوند.»

از سوی دیگر، مهاجران افغان از مشکلات جدی در روند بازگشت خبر داده‌اند. گدا علی خان زدران، نماینده‌ی مهاجران در اردوگاه میانوالی، گفته است که کرایه‌ی انتقال وسایل خانه از این منطقه تا افغانستان از ۳۰۰ هزار کلدار پاکستانی به ۶۰۰ هزار کلدار افزایش یافته و یافتن کامیون برای حمل وسایل به افغانستان دشوار شده است.

پاکستان از ماه نوامبر ۲۰۲۳ به این‌سو سیاست سخت‌گیرانه‌تری در قبال مهاجران افغان اتخاذ کرده است. این کشور مدعی است که حضور میلیون‌ها مهاجر فشار اقتصادی و امنیتی را افزایش داده است.

در مقابل، سازمان‌های بین‌المللی هشدار داده‌اند که بازگرداندن اجباری مهاجران به افغانستان، آن‌ها را در معرض خطر فقر، آزار طالبان و نبود خدمات اولیه قرار می‌دهد. بسیاری از این مهاجران بیش از چهار دهه است که در پاکستان زندگی می‌کنند و افغانستان برای نسل تازه‌ی آن‌ها سرزمین ناشناخته است.