خیرالله خیرخواه، وزیر اطلاعات و فرهنگ طالبان، می‌گوید آزادی به این دلیل مهم است که کشورهای اشغالگر هنگام ورود به یک کشور، عقیده، دین، فرهنگ و اقتصاد آن را از بین می‌برند و مردم را در فقر نگه می‌دارند.
خیرالله خیرخواه، وزیر اطلاعات و فرهنگ، روز دوشنبه ۱۱ آگست، در مصاحبه با رادیو تلویزیون ملی گفته که هرگاه یک کشور اشغالگر به کشور دیگر وارد می‌شود، چند بخش اساسی آن را به‌گونه‌ای از بین می‌برد که مردم متوجه نشوند.
به گفته او، نخست باورها، دین و فرهنگ مردم هدف قرار می‌گیرد و تلاش می‌شود توجه آنان از ارزش‌های اصلی‌شان منحرف شود، چی این ارزش‌ها دینی یا فرهنگی باشد.
وزیر اطلاعات و فرهنگ طالبان افزوده که در گام دوم، اشغالگران منابع اقتصادی کشور را تصرف می‌کنند.
او توضیح داده که این کشورها ۵۰ درصد معادن و ثروت کشور هدف را به خود اختصاص می‌دهند و تنها ۱۰ درصد را به‌سرعت و به شکلی نمایشی در اختیار مردم قرار می‌دهند تا در برابر رسانه‌ها چنین وانمود کنند که برای پیشرفت آمده‌اند.
خیرخواه تأکید کرد که این‌گونه اقدامات به معنای پیشرفت واقعی نیست و اشغالگران چنین برنامه‌هایی را تنها برای منافع خود اجرا می‌کنند، نه برای کشور تحت اشغال.
او گفته که هدف اصلی آن‌ها تضعیف ملت و نگه داشتن مردم در فقر و وابستگی است.
خیرالله خیرخواه افزود که منابع و دارایی‌های این کشور متعلق به مردم است، اما اشغالگران با بهره‌برداری از آن‌ها، جامعه را به فقر می‌کشانند.
به گفته او، آن‌ها ده درصد از توانمندی و ثروت کشور را گرفته و به گونه‌ای ظاهر می‌شوند که گویا پیشرفت می‌آورند، در حالی که هیچ‌گونه ترقی واقعی حاصل نمی‌شود.
وی تأکید کرد که هدف اشغالگران این است که مردم را همواره در وضعیت غربت نگه دارند تا نیازمند همان کشور باقی بمانند.
وزیر اطلاعات و فرهنگ طالبان تصریح کرده که تجربه کشورهای تحت اشغال یا آزادشده نشان می‌دهد ملت‌ها پس از رهایی از سلطه بیگانه، تلاش می‌کنند دین و فرهنگ خود را دوباره احیا کرده، اقتصادشان را بازسازی کنند و فقر را از میان بردارند.
او گفته است که آزادی برای هر کشور و هر ملت اهمیت حیاتی دارد.
سخنان خیرالله خیرخواه در شرایطی مطرح می‌شود که افغانستان در دو دهه گذشته حضور نیروهای خارجی و تغییرات گسترده سیاسی را تجربه کرده است.
موضوع تأثیر مداخلات و اشغالگری بر دین، فرهنگ و اقتصاد، همواره مورد بحث گروه‌ها و جریان‌های مختلف سیاسی و اجتماعی در کشور بوده است.
در کنار این دیدگاه، منتقدان نیز بر این باورند که عوامل داخلی، از جمله فساد، ضعف مدیریتی و نبود برنامه‌ریزی، نقش مهمی در گسترش فقر و نابسامانی اقتصادی داشته است.
