در ماه‌های اخیر، موجی از یوتیوبرها و بلاگرهای سفر خارجی به افغانستان سرازیر شده‌اند؛ افرادی که با انتشار ویدیوهای رنگارنگ در یوتیوب و تیک‌تاک، از «امنیت»، «مهمان‌نوازی» و «زیبایی» افغانستان زیر حاکمیت طالبان سخن می‌گویند. این ویدیوها، که گاه میلیون‌ها بازدید جذب می‌کنند، چهره‌ای بی‌درد و بی‌مشکل از کشوری نمایش می‌دهند که شهروندانش با واقعیتی کاملاً متفاوت دست و پنجه نرم می‌کنند.
بسیاری از شهروندان افغانستان این روند را «سفیدنمایی عمدی» طالبان می‌دانند و می‌گویند که چنین محتوایی، سرپوشی بر نقض گسترده حقوق بشر، سرکوب زنان، محدودیت‌های آموزشی، بیکاری فراگیر و فضای خفقان‌آور سیاسی می‌گذارد. به باور آن‌ها، این ویدیوها نه تنها رنج روزمره مردم را نادیده می‌گیرد، بلکه به تبلیغات طالبان در عرصه بین‌المللی یاری می‌رساند.
منیر باشنده کابل می‌گوید: «این خارجی‌ها چند روزی در هتل‌های امن و با محافظ می‌چرخند، اما ما هر روز با ترس، فقر و محدودیت زندگی می‌کنیم. آن‌ها تصویر کارت‌پستالی می‌سازند، اما ما واقعیت تلخ را تجربه می‌کنیم.»
منتقدان نظام طالبان همچنین هشدار می‌دهند که این جریان، خطر عادی‌سازی حکومت طالبان را در نگاه افکار عمومی جهانی به همراه دارد و موجب می‌شود صدای قربانیان خشونت و تبعیض، کمتر شنیده شود. آنان از مخاطبان جهانی می‌خواهند که ویدیوهای «سفر به افغانستان» را با دیده‌ی انتقادی تماشا کنند و به یاد داشته باشند که زیبایی مناظر و مهمان‌نوازی مردم، هرگز نباید جایگزین روایت درد، محرومیت و مقاومت جامعه افغانستان شود.
