زنان افغان در آستانه‌ی برگزاری نشست گروه هفت از رهبران کشورهای بزرگ اقتصادی و جامعه جهانی خواسته‌اند که طالبان را به خاطر نقض گسترده حقوق بشر، پاسخگو بسازند.
نهاد بین‌المللی «فراگیر» که توسط زنان رهبری می‌شود، روز دوشنبه، ۱۶ جون، با نشر نامه‌ای سرگشاده از شرکت‌کنندگان نشست گروه هفت و اشتراک‌کنندگان نشست بروکسل خواسته‌اند که در کنار زنان افغان قرار بگیرند. در این نامه آمده است که جامعه جهانی باید سیاست‌های تبعیض‌آمیز طالبان علیه زنان افغان را به عنوان «آپارتاید جنسیتی» جرم‌انگاری و از عادی‌سازی روابط با این گروه خودداری کنند.
نویسندگان این نامه تأکید کرده‌اند که بی‌توجهی جامعه جهانی، همراه با سیاست‌های نهادینه‌شده تبعیض‌آمیز طالبان، بسیاری از دستاوردهای دو دهه‌ی اخیر در بخش حقوق زنان را نابود ساخته و امید و انگیزه‌ی زنان افغان را به یأس و ناامیدی بدل کرده است.
بر اساس مشورت‌هایی که این نهاد با ۲۰۰ زن از سراسر افغانستان انجام داده، نگرانی شدیدی در مورد تلاش‌های پنهانی برخی نهادهای بین‌المللی برای عادی‌سازی روابط با طالبان وجود دارد. شرکت‌کنندگان این مشورت‌ها باور دارند که چنین روندی به طور کامل خواسته‌ها و حقوق زنان را نادیده می‌گیرد.
در این نامه همچنان به طرح «موزاییک» سازمان ملل متحد برای افغانستان، اشاره شده و آمده است که این نقشه راه نیز مانند ابتکارات پیشین، یک روند انحصاری است که تنها طالبان و حلقه‌های نزدیک به آن‌ها را شامل می‌شود و صدای دیگر اقشار جامعه، به ویژه زنان و جامعه مدنی، در آن جایی ندارد.
این نهاد خواستار ایجاد نمایندگی ویژه سازمان ملل برای افغانستان شده که خارج از کشور مستقر باشد و نه تنها با طالبان؛ بلکه با همه گروه‌های اجتماعی و سیاسی در تعامل باشد. در بخش دیگری از این نامه آمده است که نباید کمک‌های بشردوستانه جهانی به مردم افغانستان به دلیل سیاست‌های طالبان قطع شود.
نویسندگان نامه همچنان از جامعه جهانی خواسته‌اند که از نهادهای رسانه‌ای و مدنی که توسط زنان اداره می‌شوند، حمایت مالی و دیپلماتیک انجام دهد. آن‌ها می‌گویند که زنان افغان باید خود رهبری مقاومت‌شان را بر عهده داشته باشند و این تصمیم نباید از سوی نهادهای بیرونی گرفته شود.
در پایان این نامه به وضعیت میلیون‌ها مهاجر افغان در کشورهای همسایه نیز اشاره شده که بدون اسناد در شرایط بلاتکلیف به سر می‌برند. زنان افغان هشدار داده‌اند اگر صلح، امنیت، کار، آموزش دختران و امید به آینده در افغانستان فراهم نشود، این مهاجرت‌ها همچنان ادامه خواهند یافت.
