باشندگان کابل از افزایش سرقت‌های مسلحانه در این شهر شکایت دارند. به گفته‌ی آن‌ها، با افزایش ناامنی، جان و مال‌شان محفوظ نیست. آن‌ها طالبان را در تأمین امنیت پایتخت ناکام توصیف می‌کنند و از این گروه می‌خواهند برای جلوگیری از سرقت‌های مسلحانه اقدامات لازم را روی دست بگیرند. آگاهان امور امنیتی به این باورند، در صورتی ‌که کارمندان امنیتی، به‌ویژه مأموران حوزه‌های امنیتی با سارقان هم‌دست نباشند، به ‌سادگی می‌توان جلو سرقت‌های مسلحانه را گرفت.

محمودشاه، کارمند یکی از بانک‌های خصوصی در کابل است که حدود یک ماه پیش با دزدان روبه‌رو شده است. او در مسیر دهمزنگ – کوته‌سنگی سوار یک موتر مسافربری نوع کرولا شده بود و تصور نمی‌کرد که هر چهار سرنشین این موتر دزدان مسلح باشند. محمودشاه می‌گوید که همه‌چیز در جریان چند دقیقه اتفاق افتاد؛ سرنشینان موتر با مهارت خاصی دست به کار شدند و به او فرصت هیچ‌گونه مقاومت را ندادند.

این باشنده‌ی کابل می‌افزاید: «وقتی سوار موتر شدم، در چوکی پیش‌رو نشستم. چند دقیقه بعد، سرنشینان عقب موتر چاقو را روی گرده‌ام گذاشتند و تهدیدم کردند. گوشی آیفون ۱۵ پرومکس و ۷ هزار افغانی پول نقدم را گرفتند و مرا از موتر پایین کردند.» به گفته‌ی او، این حادثه حوالی ساعت ۷ بامداد رخ داده است. قربانی این رویداد توضیح می‌دهد که دزدان بسیار حرفه‌ای عمل کردند؛ کاملاً آرام و بدون هیچ‌گونه اضطرابی جیب‌هایش را خالی کردند و سپس او را در محلی خلوت از موتر پیاده کرده‌اند.

پس از این سرقت، محمودشاه به حوزه‌ی مربوطه‌ی امنیتی طالبان مراجعه کرده است، اما نه‌تنها شکایت او مورد بررسی قرار نگرفته؛ بلکه از مأموران این مرکز امنیتی شنیده است که در آغاز همان روز، دست‌کم ۱۹ مورد سرقت مسلحانه‌ی دیگر نیز به ثبت رسیده است.

قربانی این رویداد جنایی خاطرنشان می‌سازد که هنگام مراجعه به حوزه‌ی امنیتی طالبان، مأموران حتی به صحبت‌هایش به‌درستی گوش نمی‌دادند. یکی از آن‌ها با بی‌اعتنایی به او گفته است: «برو، چیزی نشده! خدا را شکر کن که زنده هستی.»

همزمان، یکی از باشندگان ولسوالی شیوه‌کی کابل می‌گوید که در هفته دوم ماه حمل، نیمه‌های شب، یک دزد مسلح وارد خانه‌ی یکی از باشندگان این محل شده است. به گفته‌ی او، اعضای این خانواده متوجه ورود دزد شده و با مهاجم درگیر شده‌اند. این درگیری منجر به کشته شدن یکی از اعضای خانواده و زخمی شدن دزد شده، اما مهاجم موفق به فرار از محل گردیده است. همسایه‌های این خانواده می‌گویند که صدای درگیری و فریادهای کمک‌خواهی را شنیده‌اند، اما ترس از مسلح بودن دزد مانع از آن‌ها شده که برای کمک اقدام کنند.

شماری از باشندگان شهر کابل می‌گویند که باوجود ادعای طالبان مبنی بر تأمین امنیت، دزدی‌های مسلحانه، سرقت و قتل همچنان ادامه دارد.

سلیمان، باشنده‌ی کابل، با انتقاد از وضعیت امنیتی پایتخت می‌گوید: «ادعای تأمین امنیت در کابل دروغ محض است. نه‌تنها مال، بلکه جان ما هم در خطر است. در روز روشن، دزدان به بهانه‌ی مسافرکشی پول مردم را سرقت می‌کنند. حتی خود طالبان هم در برخی موارد با دزدان همدست می‌شوند. بارها دیده‌ایم که دزدان در لباس طالبان وارد خانه‌های مردم شده و تمام داروندارشان را برده‌اند.» سلیمان می‌افزاید که بسیاری از مردم دیگر جرأت نمی‌کنند شب‌ها از خانه بیرون شوند. حتی در روز هم مردم با ترس و دلهره در جاده‌ها رفت‌وآمد می‌کنند.

آگاهان امور امنیتی به این باورند، در صورتی که مسوولان امنیتی طالبان با سارقان همدست نباشند، به‌راحتی می‌توان جلو فعالیت‌های دزدان و ناامنی‌های پایتخت را گرفت.

اسدالله ندیم، آگاه نظامی، به افغانستان آینده می‌گوید که سرقت در شهرهای میلیونی یک مسأله اصلاح‌ناپذیر است، اما نظارت دایمی می‌تواند به کاهش آن کمک کند. او می‌افزاید که سرقت‌های مسلحانه در شهرهایی مانند کابل بسیار خطرناک است و در صورت نبود نظارت و جلوگیری قوی، این گروه‌ها می‌توانند به تهدیدهای امنیتی بزرگ تبدیل شوند. آقای ندیم خاطرنشان می‌سازد که یکی از عوامل مهم در افزایش سرقت‌های مسلحانه، تبانی برخی از نیروهای امنیتی با گروه‌های جنایت‌کار است. به گفته‌ی او، رهبری نهادهای امنیتی باید بر عملکرد پرسونل خود نظارت بیشتری داشته باشد تا از هرگونه همکاری با سارقان جلوگیری شود.

در ماه‌های پسین، موارد متعددی از سرقت‌های مسلحانه که منجر به قتل و جرح باشندگان کابل شده، گزارش شده است. باشندگان کابل هشدار می‌دهند، اگر این وضعیت ادامه یابد، اعتماد مردم به نهادهای امنیتی طالبان به‌طور کامل از بین خواهد رفت. طالبان اما از بهبود امنیت و کاهش سرقت‌های مسلحانه در مقایسه با دوره‌ی جمهوریت سخن می‌گویند؛ ادعایی که از سوی پایتخت‌نشینان رد می‌شود.