مایک اوکنِدی، گردشگر بریتانیایی که از ازبکستان وارد افغانستان شده، در گزارش ویدیویی خود گفته است که هدفش از سفر به این کشور، آشنایی نزدیکتر با فرهنگ، مردم و فضای سیاسی کشوری بود که سالها جنگ را تجربه کرده است. او میگوید با وجود حاکمیت سختگیرانه طالبان، مردمی را ملاقات کرد که با نهایت صمیمیت و مهربانی با او برخورد کردند.
اوکنِدی با تأکید بر اینکه سفر او بهعنوان یک «مرد خارجی» آسانتر بوده، میگوید:
«افغانستان زیر اداره طالبان کشوری است با محدودترین قوانین برای زنان، فرهنگ و آزادی بیان. چیزی که باید روشن بگویم این است که من فقط به این دلیل میتوانم اینطور سفر کنم که یک مرد خارجی هستم. مردم محلی، بهویژه زنان، با واقعیتی کاملاً متفاوت زندگی میکنند.»
با این حال، او میگوید هرجا که رفته، مردم تلاش کردهاند تا به او کمک کنند؛ از راهنمایی در روستاهای مختلف گرفته تا انجام شستوشوی لباسهایش.
یکی از اهالی در ویدیویی میگوید: «او برادر ماست. هر کمکی که نیاز داشته باشد، در خدمتش هستم. اگر دوباره به مزار بیاید و لباسهایش کثیف شود، آن را به خانه میبرم، میشویم و پاککاری میکنم. هیچ مشکلی نیست.»
اوکنِدی همچنین توضیح میدهد که هنگام سفر در افغانستان مجبور بوده با طالبان نیز تعامل داشته باشد:
«صرف اینکه من با این افراد در یک اتاق مینشینم و به آنها احترام نشان میدهم و آنها هم به من احترام میگذارند، به این معنی نیست که من با روش حکومتداریشان موافقم. اما وقتی در کشور آنها هستید، گاهی مجبورید احترام نشان دهید. برای کسانی که فکر میکنند سفر به افغانستان حمایت از طالبان است، باید بگویم که ۱۵۰ دلار پول ویزا در برابر داستانهایی که از اینجا با خود میبرم، هیچ است.»
این گردشگر بریتانیایی در سفر خود دوستان زیادی پیدا کرده؛ از جمله «یاسر»، یک معلم انگلیسی در کوهستانها. او میگوید در کنار مهماننوازی مردم، چیزهای دردناکی نیز دیده است: جادههای ناامن، کودکان کار که شبها مشغول کارند، و حتی انفجار ماین.
اما احساسیترین بخش سفر او گفتوگو با خواهر یاسر بوده است؛ دختری که آرزو دارد روزی بتواند به امریکا یا بریتانیا سفر کند. اوکنِدی میگوید:
«او بسیار مهربان و زیبا بود و انگلیسی را عالی صحبت میکرد. وقتی پرسیدم کجا انگلیسی یاد گرفته، گفت: خودم. آرزو داشت روزی به امریکا یا بریتانیا برود. من فقط گفتم امیدوارم بتواند. چهار روز است در افغانستان هستم و مهربانیای که از یاسر، خانوادهاش و امروز از عبدالمالک دیدم باورکردنی نیست.»
اوکنِدی این سفر را تجربهای عمیق و انسانی توصیف کرده و گفته است که مردم افغانستان با وجود تمام محدودیتها و مشکلات، با چنان صمیمیتی با او رفتار کردهاند که هرگز فراموش نخواهد کرد.
