یک شبانه‌روز از قطع کامل اینترنت در افغانستان می‌گذرد و در این مدت هیچ کانال ارتباطی آزاد میان شهروندان این کشور و جهان بیرون وجود نداشته است. این نخستین‌بار است که افغانستان به‌طور کامل از شبکه جهانی جدا می‌شود؛ اقدامی که با انتقاد شدید فعالان مدنی، کارشناسان و نهادهای حقوق بشری روبه‌رو شده است.
طالبان تاکنون دلیل روشنی برای این تصمیم ارائه نکرده‌اند، اما منابع می‌گویند که هدف اصلی خاموش‌کردن صدای اعتراض‌ها و جلوگیری از انتشار اطلاعات مستقل است. فعالان سیاسی می‌گویند که خاموشی اینترنت بخشی از استراتژی طالبان برای تثبیت سلطه از طریق سانسور و کنترل مطلق است.
قطع اینترنت نه تنها آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات را نقض کرده، بلکه زندگی روزمره میلیون‌ها افغان را فلج ساخته است. آموزش آنلاین دانشجویان و شاگردان متوقف شده، بسیاری از کسب‌وکارهای دیجیتال زیان سنگینی متحمل شده‌اند و خانواده‌هایی که اعضای آن‌ها در خارج از کشور زندگی می‌کنند، در بی‌خبری مطلق به سر می‌برند.
منتقدان تأکید می‌کنند که طالبان با این اقدام نشان داده‌اند که از آگاهی مردم و از شکل‌گیری جنبش‌های اعتراضی بیمناک‌اند. به باور آنان، خاموشی دیجیتال افغانستان را در وضعیت قرنطینه سیاسی و اجتماعی قرار می‌دهد و کشور را به «جزیره‌ای منزوی» بدل می‌سازد.
یک فعال حقوق بشر به «افغانستان آینده» گفت: «طالبان می‌توانند اینترنت را قطع کنند، اما نمی‌توانند خشم و مقاومت مردم را متوقف کنند. این خاموشی دیر یا زود به انفجار اجتماعی منجر خواهد شد.»
جامعه جهانی هنوز واکنش رسمی به این تصمیم طالبان نشان نداده است، اما کارشناسان هشدار می‌دهند که تداوم چنین وضعیتی افغانستان را وارد مرحله تازه‌ای از بحران انسانی و حقوق بشری خواهد کرد.
