در پی سخنان اخیر دونالد ترامپ، رییس‌جمهور امریکا، مبنی بر تلاش‌ها برای بازپس‌گیری پایگاه هوایی بگرام، موجی از تنش‌های لفظی میان حامیان شخصیت‌های سیاسی و نظامی افغانستان شکل گرفته است.
یک روز پیش، بشیر احمد ته‌ینج، از نزدیکان مارشال عبدالرشید دوستم، در نوشته‌ای تأکید کرده بود که بدون همکاری دوستم و یاران او، بازپس‌گیری بگرام از سوی امریکا امکان‌پذیر نیست. او مدعی شد که نقش دوستم و نیروهای تحت فرمان او در کنترل و مدیریت این پایگاه، کلیدی بوده است.
اما در واکنش به این اظهارات، شماری از حامیان جنرال بابه‌جان زاهد، از فرماندهان نظامی پیشین، گفته‌اند که زمانی که تاجیکان مسئولیت بگرام را در دست داشتند، دوستم در صحنه حضور نداشت و این پایگاه باید به کسانی سپرده شود که تجربه مستقیم و تاریخی اداره آن را دارند.
از سوی دیگر، عبدالله آزاده خنجانی، رییس دفتر سیاسی جبهه مقاومت، چندی قبل تصریح کرده بود که «پایگاه بگرام از آن تاجیک‌هاست و هیچ کس دیگر حق ندارد در مورد آن تصمیم بگیرد.» او این پایگاه را میراث سیاسی و نظامی تاجیکان در ساختار جنگ و مقاومت علیه طالبان دانست.
این جدال تازه در حالی شکل گرفته است که موضوع بازپس‌گیری بگرام، نه تنها به یک بحث ژئوپلیتیکی میان امریکا و طالبان بدل شده، بلکه اکنون به رقابت‌های درون‌افغانستانی نیز کشیده شده است. اختلاف نظر میان جریان‌های سیاسی و نظامی پیشین درباره «مالکیت» و «مشروعیت تصمیم‌گیری» بر سر بگرام، نشان می‌دهد که این پایگاه همچنان نماد نفوذ، قدرت و رقابت قومی در افغانستان باقی مانده است.
