گزارش نشر شده بیبیسی دری نشان میدهد، که وضعیت خدمات صحی برای زنان در ولایت غور افغانستان بهشدت بحرانی است. در شفاخانهٔ ولایتی غور، تنها دو متخصص زن برای تمام جمعیت این ولایت حضور دارند، در حالی که نیازها بسیار فراتر از ظرفیت موجود است.
یکی از زنان در گفتگو با بیبیسی با صدای پر از اندوه میگوید:
«داکتران حتی دستکش ندارند تا جفت نوزاد را از شکمم بیرون کنند.»
این روایت تلخ تنها نمونهای از دهها مادر و زن افغان است که در شرایط غیرانسانی و بدون امکانات ابتدایی صحی مجبور به زایمان میشوند. بسیاری از زنان تنها زمانی به شفاخانه میرسند که وضعیتشان به مرحلهٔ بحرانی رسیده و خطر مرگ مادر یا کودک بسیار بالاست.
نبود امکانات، کمبود داکتران متخصص، و فشارهای اجتماعی و محدودیتهای طالبان سبب شده است که زنان غور عملاً از ابتداییترین حق انسانی خود یعنی دسترسی به خدمات صحی مناسب محروم باشند.
فعالان حقوق بشر این وضعیت را «نمونهٔ آشکار بیتوجهی ساختاری» میدانند و هشدار میدهند که ادامهٔ چنین شرایطی میتواند میزان مرگومیر مادران و نوزادان را در غور به سطحی فاجعهبار برساند.
سیاسیون میگویند که طالبان بهجای سرمایهگذاری در بخش صحت و فراهمسازی امکانات ابتدایی برای زنان، تمرکز خود را بر محدود کردن حضور آنان در جامعه گذاشتهاند؛ در حالیکه هر روز زنان در ولایات دورافتاده مانند غور، قربانی این بیتوجهی میشوند.