حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین افغانستان، در پیام خود به مناسبت سالگرد ترور احمدشاه مسعود نوشت: «آنچه احمدشاه مسعود را ماندگار و سزاوار احترام میگرداند، جهاد، وطندوستی و حضور مستمر او در میان مردم است. او با صلابت و استواری برای آزادی افغانستان مبارزه و جهاد کرد و همواره در میان مردم ماند..»
این سخن کرزی بیش از یک یادآوری تاریخی است؛ به باور فعالان شبکه‌های اجتماعی، طعنه‌ای آشکار به هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان است که از زمان بازگشت این گروه به قدرت تاکنون، هرگز در میان مردم ظاهر نشده و جز چند پیام صوتی و یک عکس قدیمی، هیچ نشانی از او در دست نیست.
مسعود به‌دلیل ارتباط مستقیم و بی‌واسطه با مردم، به نماد مقاومت و احترام پایدار تبدیل شد. اما در نقطه مقابل، هبت‌الله با پنهان‌زیستی مطلق به رهبر سایه‌نشینی بدل شده که حتی مردم افغانستان چهره امروز او را نمی‌شناسند. این وضعیت پرسش‌های جدی در مورد مشروعیت رهبری طالبان و توانایی آن‌ها برای ارتباط واقعی با جامعه برانگیخته است.
به نظر می‌رسد کرزی با این پیام می‌خواهد بگوید: رهبری که از مردم فاصله بگیرد، احترام و جایگاهی در حافظه تاریخی نخواهد یافت. طالبان می‌خواهند خود را به‌عنوان حاکمان بلامنازع معرفی کنند، اما رهبرشان آن‌قدر از مردم پنهان است که حتی در درون جامعه طالبان نیز به یک معمای سیاسی بدل شده است.
