سازمان بین‌المللی مهاجرت به تازگی روایت یکی از برگشت‌کنندگان به افغانستان را منتشر کرده است؛ روایتی که وضعیت بحرانی مهاجران افغان را بیان می‌کند. در این روایت، زنی به نام حسیبه به تصویر کشیده شده که پس از هشت سال زندگی در ایران، به افغانستان بازگشته است. این زن افغان چیزی به جز نگرانی برای آینده‌ی دخترانش از ایران با خود نیاورده است.
سازمان بین‌المللی مهاجرت در افغانستان، روز پنج‌شنبه، ۱۰ جولای، ضمن نشر این روایت در شبکه‌‌ی اجتماعی اکس، در پیام جداگانه نوشته است که حسیبه، یکی از هزاران مهاجر افغان، ناگزیر شده پس از سال‌ها زندگی در ایران، به کشورش بازگردد.
این نهاد افزوده که حسیبه، مانند بسیاری دیگر، زندگی‌اش را که با زحمت در مهاجرت ساخته بود، پشت سر گذاشته و اکنون با نگرانی و مطمین نبودن از آینده‌ی بهتر در افغانستان، دست‌وگریبان است.
سازمان بین‌المللی مهاجرت می‌افزاید که هزاران مهاجر دیگر افغان نیز در شرایط مشابه، مجبور به ترک کشورهای میزبان شده‌اند و با مشکلات معیشتی و عدم دسترسی به خدمات اولیه در داخل افغانستان دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.
بر بنیاد گزارش‌های نهادهای حقوق بشری و سازمان‌های بین‌المللی، بازگرداندن اجباری مهاجران افغان از کشورهای همسایه، به ویژه ایران و پاکستان، در ماه‌های اخیر شدت یافته است. هم‌زمان با ادامه این روند، سازمان‌های امدادرسان از افزایش نیاز فوری بازگشت‌کنندگان به سرپناه، غذا، مراقبت‌های صحی و فرصت‌های معیشتی خبر داده‌اند.
به گفته این سازمان‌ها، در نبود برنامه‌های منظم حمایت اجتماعی در داخل افغانستان، بسیاری از بازگشت‌کنندگان، به ویژه زنان، با ناامنی، بیکاری و آینده‌ی مبهم مواجه خواهند شد.
